دلتنگی و ناشکیبایی در فراق امام عصر

یاران حضرت،دلتنگ ایشان می باشند و به فراق ایشان عادت نکرده اند .چگونه ممکن است قلب کسی در اختیار حضرت باشد و به غیبت او عادت کرده باشد . مگر می توان میان قلب و جسم جدایی انداخت ؟با این همه نیاز و احتیاجی که بشر به امام دارد ،چگونه ممکن است این خلا بزرگ ،قلب برخی از افراد را تکان ندهد و چنان قلب سختی داشته باشند که دلتنگ فراق آن عزیز دوران نشوند .

اگر کسی ادعای محبت قلبی به آن وجود مقدس دارد ،بهترین آزمون این است که ببیند که در قلب خویش چه مقدار از غم فراق ایشان محزون  اندوهگین است.

منبع :رسالت های زن منتظر و منتظر پروری ،مریم معین الاسلام /علی غلامی،ص61