درد این نسل را باید درک کرد.

فکر اساسی به این است که اول ما درد این نسل را بشناسیم ،درد عقلی و فکری ،دردی که نشانه بیداری است ؛یعنی آن چیزی را که احساس می کند و نسل گذشته احساس نمی کرد.مولوی می گوید:

حسرت و زاری که در بیماری است

وقت بیماری م از بیداری است

هر که او بیدارتر پر دردتر

هر که او هشیار تر رخ زردتر

در گذشته درها به روی مردم بسته بود .درها که بسته بود سهل است ،پنجره ها هم بسته بود؛کسی از بیرون خبر نداشت ،در شهر خود که بود از شهر دیگر خبر نداشت ؛در مملکت خود که بود از مملکت دیگر خبر نداشت .امروز این درها و پنجره ها باز شده ،دنیا را می بینند که رو به پیشرفت است ،علم های دنیا را می بینند ،دموکراسی دنیا را می بیند ،برابریها را می بیند ،حرکت ها را می بیند،قیام ها و انقلاب ها را میبیند ،جوان است،احساسش عالی است ،و حق هم دارد ،می گوید :ما چرا باید عقب مانده تر باشیم ….

نسل قدیم اینقدر سطح فکرش پایین بود که اگر یک نفر در یک مجلس ضد و نقیض حرف میزد کسی متوجه نمی شد و اعتراض نمی کرد.اما امروز یک بچه که تا حدود کلاس 10و 12 درس خوانده همین که برود پای منبر یک واعظ ،پنج شش تا و گاهی ده تا ایراد به نظرش می رسد . باید متوجه افکار او بود…

منبع :توصیه ها و هشدارها،حمید کمالی اردکانی ص 54.