امام کاظم (ع) می فرماید:
” لاتتعلم العلم ممن لم ینتفع به فان من لم ینفعه علم لاینفعک “
“ازعالمی که از علمش استفاده نمی کند و خود را نساخته است دانش نیاموز ، زیرا آن کس که علمش به او نفعی نمی رساند به تو نیز نفعی نمی رساند”
بنابراین :
معلم و مربی خود باید سمبل فضیلت باشند و متربیان (فرزندان و شاگردان) به حد کافی به او ایمان داشته و معتقد باشند که او مظهر صفات پسندیده و عالی انسانی است واز هرگونه بی نظمی و عیب اخلاقی پاک ومنزه است و هر پند واندرزی که به آنها می دهند در درجه اول خود به آن عمل می کنند.
وظیفه اولیاء ومربیان است که عملاً درس ایمان به فرزندان خود داده و آنها را از عقاید پوچ و بی بندوبار و بی ایمانی دور سازند و آنچنان آنان را به ایمان و تقوا و اعمال شایسته راغب و پای بند سازند که به صورت ملکه در وجودشان رسوخ کند و بدین ترتیب تمام خصوصیات و ویژگیهای حسنه از قبیل نظم و انضباط و اخلاص و …را در فرزندان آشکار ساخته و آنان را با رفتار خود پرورش و آموزش دهند تا جامعه اینگونه به سوی بالندگی و تکامل و رشد فضائل گام بردارد.

منبع: کتاب تشویق و تنبیه از دیدگاه اسلام