بسم الله الرحمن الرحیم

آيه 30 سوره مباركه فرقان مطلبي تكان دهنده را بيان مي كند آنگاه كه مي فرمايد: “َوَ قالَ الرَّسولُ يا رَبِّ اِنَّ قَومي اتَّخَذوا هَذا القُرآنَ مَهجورًا” … و (در آن روز ) فرستاده خدا گويد: اي پروردگار من ، همانا قوم من اين قرآن را متروك گذاشتند.

 حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) از بيگانگان شكايت نمي كند ، اين امت  مسلمان است كه قرآن را مهجور گذاشته است!!

 مولا علي (عليه السلام) نيزدر خطبه 147 نهج البلاغه مهجوريت قرآن را اين گونه بيان مي فرمايند:

همانا پس از من روزگاري بر شما فرا خواهد رسيد كه چيزي پنهان تر از حق و آشكار تر از باطل و فراوان تر از دروغ به خدا و پيامبرش نباشد و نزد مردم آن زمان كالايي زيانمند تر از قرآن نيست ،اگر آن را درست بخوانند و تفسير كنند، و متاعي پرسود تر از قرآن يافت نمي شود، آنگاه كه آن را تحريف كنند و معناي دلخواه خود را رواج دهند. در شهر ها چيزي  ناشناخته تر از معروف و شناخته تر از منكر نيست. حاملان قرآن آن را وا گذاشته و حافظان قرآن آن را فراموش مي كنند. پس در آن روز قرآن و پيروانش از ميان مردم رانده و مهجور مي گردند، هر دو غريبانه در يك راه ناشناخته، سرگردانند وپناهگاهي ميان مردم ندارند. قرآن و حاميانش درميان مردم اند؛ اما گويا حضور ندارند. با مردم اند؛ اما از آنها بريده اند، زيرا گمراهي و هدايت هرگز هماهنگ نشوند، گرچه كنار يكديگر قرار بگيرند. مردم در آن روز در جدايي و تفرقه هم داستانند و در اتحاد و يگانگي پراكنده اند. گويي آنان پيشواي قرآن بوده و قرآن پيشواي آنان نيست. از قرآن جز نامي نزدشان باقي نماند و آنان جز خطي را از قرآن نشناسند.

بياييم از همين امروز سعي كنيم راهمان را ازراه كساني كه قرآن را مهجور گذاشته اند جدا كنيم و در رفع مهجوريت از قرآن بكوشيم تا روز قيامت شرمنده ي رسول مهرباني محمد مصطفي (صلي الله عليه وآله) نباشيم. ان شاء الله

طلبه فاطمه طهماسبی