هر روز تورا می بینم ،با همان قدمهای آهسته وآرام

با همان جذبه اولین دیدار ،من در خاطر حقیرم تو را

تکرار می پندارم واین تو ای که هر روز مرا متفاوت می بینی

لبخند هایت هر روز رنگی دارد ،یک روز رنگ شهادت روزی دیگر رنگ ایثار

یک روز غرق از بوی گلهاست،یک روز به زلالی آب و روزی به ترّنم باران

وحال این منم که به تو نیاز دارم ،واین منم که باید از چشمه جوشان وجودت

آب معرفت بنو شم و این منم که باید سرم را لایق نوازش دستانت کنم

با دستانت پیچک احساسم را در مسیر نور می چرخانی و آب معرفت را به ریشه های 

نازکش می نوشانی من سپاسگذار دستانت و شرمنده چشمانت هستم   .  

                                      به قلم: طلبه معصومه السادات عمادی