بسم الله الرحمن الرحیم

جلسه هفتم : حفظ قرآن ،موهبتی الهی

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «آن گاه که فارغ گشتم از آن چه که پروردگار فرمان داده بود مرا از امر آسمان ها و زمین، عرضه داشتم، پروردگارا ! هیچ پیامبری قبل از من نبوده است، مگر این که تکریم نمودی او را ابراهیم را خلیل و موسی را کلیم خود قرار دادی، کوه ها را مسخر داوود و باد را مسخر سلیمان قرار دادی و مردگان را برای عیسی زنده گرداندی، پس از برای من چه قرار دادی؟ خداوند فرمود: آیا برتر از همه این ها برای تو قرار ندادم؟ نام من برده نمی شود مگر این که نام تو نیز همراه آن ذکر می شود، و سینه های امتت را  انجیل های ایشان قرار دادم که قرآن را از حفظ تلاوت می نمایند و به هیچ امتی این را عطا نکردم…»

یکی از موهبت هایی که خداوند متعال به امت آخر الزمان داده، این است که آنها کتاب الهی را از حفظ تلاوت می کننند و تمام مطالب آن برای آنان آماده و حاضر است.در حالی که امت های پیشین کتاب آسمانی را از روی نوشته می خواندند یا قسمتی از آن را حفظ بودند . مرحوم طبرسی در ذیل آیه 49 سوره عنکبوت می گوید: یعنی به درستی که قرآن دلالت ها و راهنمایی هایی روشن است در سینه دانایان که مقصود پیامبر و مومنان هستند زیرا آنانند که قرآن را حفظ کرده، آن را در سینه های خود جا داده و معنای آن در قلب ها یشان رسوخ کرده است… مراد از آیات بینات همان قرآن است و حفظ قرآن بر امت اسلام ارزانی شده است و امت های سابق کتاب هایشان را از رو می خواندند و توان حفظ کردن آن را مگر به مقدار اندک نداشتند (قران تنها کتاب آسمانی است که قابل حفظ کردن است و بقیه کتاب های آسمانی از این قابلیت برخوردار نیستند)

منبع :سالنامه حافظان 1393