بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی تصمیم گرفتم طلبه بشم، بیشتر از هر چیزی به قشنگی های حجره و بحث و درس فکر می کردم، به اون مباحث قشنگی که قراره بهم ارائه بشه، چهار سال از عمرم را در دانشگاه گذراندم، اما پیدا نکردم اون چیزی را که به دنبالش بودم؛ وقتی برام یه فرصت پیش اومد که وارد حوزه علمیه بشم نخواستم فرصتم را از دست بدم…
و امروز که دو سال از آغاز می گذرد خوشحالم که پشیمان که هیچ ، به آینده ای دور و به دنیایی قشنگ می اندیشم.
اما چیزی نگذشته بود که فهمیدم دیگه مامانم مثل قبل به من نگاه نمیکنه،خواهرم داره زیر چشمی منو می پاد،همسرم خیلی توقعات ازم داره و عمه و خاله و دوست و همسایه و…چه خبره؟
یه لحظه مثل برق یادم افتاد به طلیعه حضور!اون روز شاد بودم از این حضور و در عالم خودم؛ اما امروز داره یه جمله هایی دور سرم می چرخه؟!
“شما از امروز الگویید،شما از امروز مورد توجه اید، شما از امروز دیگرا ن به عنوان یک طلبه، یک فرد مذهبی، یک مبلغ به شما نگاه میکنند حواستون جمع باشه، شما…”
تا حالا که گذروندیم خوب یا بد، درست یا غلط، خدا از سر تقصیرات هممون بگذره؛ان شاءالله.
اما می خوام از امروز بیشتر دقت کنم،می خوام از اصول تبلیغ بیشتر بدونم، می خوام با اصول مدیریت آگاه تر بشم، می خوام حواسم رو بیشتر جمع کنم.
گفتم برای شما هم بنویسم شاید شما هم مثل من باشید.
یا حق
موضوعات: بدون موضوع
3 نظر »
بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت اول
برای خدا و رسولش و به جهت زنده نگاه داشتن تاریخ دلاوری های مردانی که چون شیپور جنگ نواخته شد سینه هایشان را آماج گلوله ها کردند . در ده ی مبارکه فجر اغاز میکنیم نگارش خاطرات رزمنده بزرگوار، جانباز گرانقدر و آزاده سر افراز (استاد محترم علوم قرآنی حوزه علمیه شهربابک)حاج محمد حسن اسدی به امید عنایات خاصه حضرت ولی عصر ارواحنا فداه
اعزام:
بهار سال 61 بود که بعد از اعزام از شهر بابک به پادگانی در کرمان منتقل شدیم و منتظر اعزام به اهواز بودیم تا این که صبح یکی از همین روز ها ی بهاری فرمانده ی پادگان دستور داد همه به خط شوند و اعلام کرد که مسئله مهمی را باید با ما در میان بگذارد.
نفس ها در سنیه حبس بود ! آیا عملیات مهمی در پیش است ؟ آیا اعزام به تاخیر افتاده است ؟ چه موضوع مهمی است که همه باید اجبارا حضور داشته باشند ؟ اینها سوال های بود که همه از خودشان می پرسیدند بلاخره فرمانده آمد و همان چیزی را گفت که خیلی ها از آن واهمه داشتند . محرومیت افراد کم سن و سال از اعزام به اهواز ! فریاد اعتراض آنهایی که شامل این محرومیت می شدند بلند شد که این کارچه دلیلی دارد؟ فرمانده با نگاه نافذ و صدای رسایش به همهمه ها پایان داد و در پاسخ بچه ها گفت :
در عملیات پیش یعنی عملیات فتح المبین که دوم فروردین همان سال انجام شده بود تعدادی از نیرو های نوجوان و کم سن و سال به اسارت دشمن در آمده اند و ظاهراً تحت شکنجه و فشار های روحی و روانی دشمن ناچار به گفتن حرف هایی شده اند که از نظر بین المللی اصلاً به صلاح جمهوری اسلامی نیست و در دنیا این گونه القا می شود که جمهوری اسلامی بدلیل کمبود نیرو انسانی مجبور به استفاده از نوجوانان درجبهه شده است.
بنا براین برا ی خنثی کردن این ترفند تبلیغاتی دشمن از اعزام افراد کم سن و سال و آنهایی که از نظر جسمانی توانایی لازم را ندارند معذور هستیم و شروع کرد به گزینش افراد!
در آن زمان من17 سالم بود و احتمال رد شدنم خیلی زیاد بود…
موضوعات: بدون موضوع
نظر دهید » 