1.امت اسلامی با داشتن بیش از یک پنجم جمعیت جهان،53 کشور و سرزمین های وسیعی که از شرق آسیا تا غرب آفریقا گسترده شده است،مجموعه متنوع و در عین حال توانمندی را تشکیل می دهد که به ویژه در چند دهه اخیر به مثابه یک هویت واحد شده است."جهان اسلام"بیش از آنکه بیانگر یک موقعیت جغرافیایی باشد،معرف هویت بیش از یک میلیارد و نیم انسان است که دارای آیین و دینی مشترک هستند.
2.انچه که این جمعیت عظیم را علیرغم اختلافات نژادی ،قومی و زبانی به یکدیگر پیوند می دهد،اعتقادات مشترک آن ها نسبت به خدای واحد،قران ، پیامبرگرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم)و دستورات و احکامی است که خداوند توسط پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و در قران کریم ان ها را تبیین کرده است.
3.پیروان اسلام در قاره های مختلف جهان حضور دارند.قاره آسیا بیش از یک میلیارد مسلمان جهان را در خود جای داده است.حدود 391میلیون مسلمان ساکن آفریقا هستند.بیش از 20میلیون مسلمان در اروپا و بیش از 27میلیون مسلمان در روسیه به سر می برند.همچنین حدود یک و نیم میلیون مسلمان در آمریکای لاتین و 9میلیون مسلمان در آمریکا و کانادا زندگی می کنند.
4.یکی از امتیازات مهم اسلام این است که اسلام منحصر به قوم ،زبان،ملیت و جغرافیای خاصی نیست، یک دین جهانی به شمار می آید.از همین رو ملل مسلمان از نژادهای مختلف تشکیل شده اند.
5.علاوه بر ویژگی جمعیتی،به لحاظ جغرافیایی،زیست محیطی و ذخایر طبیعی نیز سرزمین های اسلامی از غنی ترین مناطق کره زمین به شمار می روند.امکانات و ویژگی های این سرزمین ها باعث شده است تا طی قرن های متمادی،جهان اسلام نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری در صحنه روابط بین الملل ایفا کند.
6.کشورهای اسلامی بیش از 75درصد منابع انرژی جهان را که شاهرگ حیاتی نظام صنعتی به شمار می اید،در اختیار دارند و به لحاظ جغرافیایی و استراتژیک نیز کشورهای اسلامی بر بسیاری از دریاها و ابراه های بزرگ مانند خلیج فارس،تنگه هرمز،دریای سرخ و کانال سوئز احاطه دارند.
منبع:ماهنامه بیداری اسلامی

آیا به راستی ما مسلمانان جهان از این همه ظرفیت موجود خود به درستی استفاده می کنیم؟

آیا ما مسملمانان جهان قدر نعمتی را که خدواند در تقدیرمان ارزانی داشته به خوبی می دانیم؟

آیا اگر مسلمانان جهان قدر ظرفیت های خود را می دانستند کسی جرات کوچکترین جسارتی به ساحت مقدس پیامبر رحمه للعالمین(صلی الله علیه و اله وسلم) انها را داشت؟

هرچند که گمراهان حتی با رویت روشنترین حقایق باز در گمراهی خود ماندند و می مانند…

اما از خود وجود طلبه مسلمانم خجالت میکشم که کار زیادی از دستم برنمی اید!و یا نمی دانم چه کارها از شخص حقیرم ساخته است؟

مولای من مرا عفو کن و از بی لیاقتی من بگذر…

نبی مکرم اسلام جدای از خصوصیات معنوی و نورانیت و اتصال به غیب و آن مراتب و درجات که امثال بنده از فهمیدن آن ها هم حتی قاصر هستیم، از لحاظ شخصیت انسانی و بشری یک انسان فوق العاده طراز اول و بی نظیر است . شما درباره امیر المومنین (علیه السلام) مطالب زیادی شنیده اید همین قدر کافی است عرض شود که هنر بزرگ امیر المومنین (علیه السلام) این بود که شاگرد و دنباله رو پیامبر بود یک شخصیت عظیم با ظرفیت بی نهایت و با خلق و رفتار و کردار بی نظیر در صدر سلسله انبیاء و اولیا قرار گرفته است و مال مسلمانان موظف شده ایم که به آن بزرگوار اقتدا کنیم که فرمود: «و لکم فی رسول الله اسوة حسنه» ما باید به پیامبر اقتدا و تأسی کنیم،نه فقط در چند رکعت نماز خواندن، که در رفتارمان، در گفتارمان ، در معاشرت و معامله مان هم باید به او اقتدا کنیم پس باید او را بشناسیم...

بیانات امام خامنه ای در خطبه های نماز جمعه تهران 1379/2/23

چگونگی رفع رذائل اخلاقی

همه ما از امروز سعی کنیم بخشی از عیب های درونی و نفسانی را از خودمان دور سازیم. این به دست ما و در اختیار ماست. «و من جاهد فانما یجاهد لنفسه» هر چه هم از این مجاهدت عاید شود در درجه اول متعلق به خود ماست. اخلاقیات نادرست و زشت را در خومان کشف کنیم که این یک قسمت دشوار از آن مجاهدت است.، درباره خودمان دچار خود شیفتگی نشویم، عیب هایمان را ببینیم و آن ها را مثل فهرستی در مقابل خودمان قرار دهیم. با استفاه از توشه ای که از ماه رمضان به دست آورده ایم که همان رقت قلب و اراده و صفا و خلوص و انشاءالله طاعات مقبول است، سعی کنیم از این فهرست مقداری را حذف نماییم، اگر حسودیم ،حسد را، اگر لجوجیم، لجاجت را ، اگر در راه های زندگی تنبل و بی نشاطیم، تنبلی و کسالت را، اگر بد دل و بد خواه دیگرانیم، بد دلی و بد خواهی را، اگر سست عهدیم، سست عهدی را، اگر پیمان شکنیم، بی وفایی را، هر عیبی را که از لحاظ اخلاق در ما وجود دارد، به برکت ماه رمضان و روز عید فطر تا آن جا که می توانیم از فهرست و سیاهه اعمال بدمان پاک کنیم و بر سر آن بایستیم و پیش برویم . بدانید که خدای متعال در این راه به کسانی که مجاهدت کنند کمک خواهد کرد. خدای متعال شما را در میدان مجاهدت برای رسیدن به کمال تنها نمی گذارد و اولین سود به خود هر شخص می رسد . علاوه بر این منافع مبارزه با نفس، اصلاح نفس و مجاهدت درونی در راه خدا که جهاد اکبر است مخصوص خود شما هم نمی ماند بلکه جامعه و کشور و ملت و اوضاع کشور و اوضاع سیاسی و عزت بین المللی و اوضاع اقتصادی و وضع زندگی و خلاصه دنیا و آخرت مردم از این رهگذر رونق و تلألؤ و درخشش پیدا می کند.

مورخه 11/12/1373- بیانات در خطبه های نماز عید فطر
به نقل از : کتاب اوج سجود- محمد لک علی آبادی- ص46
ا

سلام بر دیباچۀ زرین کتاب حقیقت، سلام بر عنوان صحیفه رسالت،سلام بر انکه نامش فاتح جان ها و جهان ها و زمین ها و زمان هاست.آنکه از راه رسید با تبر ابراهیم بر دوش،عصای موسی در دست،قلب مسیح در سینه،عزم نوح در اراده،صبر ایوب در دل،زیبایی یوسف در رخسار،حکمت لقمان بر زبان،حکومت داوود و سلیمان،در سایۀ قران…تا کودک بشریت را به بلوغ انسانی برساند.
استاد رحیم پور ازغندی در"محمد(ص) پیامبری برای همیشه"به نقل از سیدالشهداء(ع) در وصف اوصاف جدبزرگوارشان محمد رسول الله(صلی الله علیه واله و سلم)می اورد:{هیچ کس از محضر پیامبر ناراحت بیرون نمی رفت،حتی دشمنانش وقتی نزد ایشان می رفتند و در ساحت قدس پیامبر قرار می گرفتند،از جلسه که بیرون می امدند،نمی توانستند از او متنفر با شند،"و صارلهم ابا"؛پیامبر برای مردم پدر بود،"و صاروا عنده سواء"؛و همه مردم بدون استثناء در چشم او مساوی بودند،برای هیچ کس بی دلیل،احترامی بیش از بقیه یا بی احترامی قائل نبود،پیامبر اهل"تسویه النظر و الاستماع بین الناس” بود؛یعنی حتی نگاهش بین مردم به تساوی می چرخید و حتی به سخنان مردم که گوش می داد،به طرز مساوی گوش می داد.تا این حد بر حقوق بشر تاکید و دقت داشتند.
او همیشه در تفکر بودهرگز از فکر کردن خسته نمی شد،"متواصل الاحزان"بود؛یعنی همواره در غم شیرین با وقاری فرو رفته بودو معلوم میشد که غم متصلی است و بخش اعظم این غم،در دل پیغمبر است،حال انکه معمولا بر لبش لبخند جاری بود اما غم سنگین و ریشه داری با او بود.آیا غم ناشی از درک یک حقیقت بزرگ بود؟غم مردم بود؟"ولیست له راحه"هرگز پیامبر را بی غم و بی دغدغه نمی دیدم همیشه دغدغه چیزی داشت…}
بی اخلاقی و قباحت تا چه حد؟! ان هم در برابر کسی که خداوند او را رحمه للعالمین قرار داد و نامش را همراه با نام خود ذکر می کند،چقدر باید در منجلاب پلیدی و خباثت فرو رفته باشی که بتوانی حتی ذره ای اندک به چنین ساحت قدسی بی احترامی کنی؟!کسی که حتی با دشمنان قسم خورده اش هم با رأفت و رحمت برخورد می کرد،کسی که جز نور و بخشش و کرامت نبود…
یا صاحب الزمان شرمنده ایم اقا که در عصر ما شاهد این اهانت ها به جد بزرگوارتان هستید…شرمنده ایم اقا…شرمنده…
بیایید و با ظهورتان لشکریانتان را برای به متجلی ساختن جامعه ای که جد بزرگواتان خاتم الانبیاء محمد مصطفی(صلی الله علیه واله و سلم) به خاطر ان افریده شدند رهبری کنید…

جلسه هشتم : حفظ بهتر است یا فهم قرآن؟

آیا بهتر نیست وقتی را که قرار است صرف حفظ قرآن کنیم، صرف مطالعه ترجمه ، تفسیر و تدبر در آیات نماییم؟ یکی از اساسی ترین حکمت هایی که در مورد حفظ قرآن وجود دارد، همین است که اتفاقا اگر کسی بخواهد در زمینه تفسیر و فهم قرآن فعالیت نماید، نیازمند یک تسلط عمیق به آیات است که اوج چنین تسلطی ،حفظ قران است.اگر چه برخی از حافظان قرآن به علت شیوه اشتباه در حفظ قران؛ بالفعل قادر به بهره برداری از آیات نیستند؛ اما تاثیر حفظ قرآن در فهم و تفسیر قرآن مسلم است و به مرور اثر خود را می گذارد.

حضرت آیت الله خزعلی حافظ کل قرآن و نهج البلاغه  و استاد تفسیر قرآن می فرماید: یکی از چیز هایی که در تفسیر قرآن خیلی لازم است حفظ قرآن است زیرا احاطه به قران در تفسیر آن اثر دارد انسان در اثر حفظ قران به مطالبی دست می یابد که هنوز در تفسیر ها نیامده است حفظ و تسلط بر آیات قران این توجه را به انسان می دهد که این عام ، مخصص دارد و مثلا مخصص ان در کدام سوره است.

برخی از اساتید تفسیر بر آنند که موفقیت حافظ قرآن در تفسیر قرآن، نسبت به کسانی که حافظ قرآن نیستند قابل مقایسه نیست.به عنوان مثال اگر حافظ قرآن دو سال تفسیر کار کند ، این دو سال او برابر است باچند سال کسی که در زمینه تفسیر فعالیت نموده ولی از حفظ قرآن بی بهره است.در دیدار چند تن از حافظان قرآن با حضرت آیت الله مصباح یزدی،نسبت به یکی از تفاسیر بسیار موفق و ممتاز معاصر می فرمودند: «اگر نویسنده این تفسیر ، حافظ کل قرآن می بودند، این تفسیر پربار تر از این نگاشته می شد.»

مقام معظم رهبری در بیان فایده ی حفظ قرآن در فهم ان می فرمایند :« انسان وقتی در مسائل قرآنی وارد می شود و کار می کند آن وقت احساس می کند که چقدر نقش تسلط به حفظ قرآن و تسلط بر قرآن زیاد است. چنان که بنده خودم در سنین بزرگی که دیگر حفظ قرآن برایم آسان نبود بارها افسوس می خوردم که چرا در کودکی قرآن را حفظ نکردم .کسانی که بخشی از قرآن یا همه قرآن را حفظ دارند این را قدر بدانند که نعمت بسیار بزرگی است و هیچ نعمتی جای این را نمی گیرد ،چون نعمت حفظ قرآن وسیله ای برای تقرب به خدا و فهم کلام خداست بنا بر این نگذارند که قرآن از یادشان برود …عزیزان من ، قدم اول آشنایی با متن قرآن است از این باید عبور کنید قدم بعدی عبارت از مانوس شدن با قرآن یعنی خواندن قرآن است .البته اگر کسی بتواند در این خلال قرآن را حفظ کند چند قدم جلو می آید و بقیه کارها برای او آسان می شود…و من احساس می کنم اگر کسی قرآن را حفظ داشته باشد و مانوس با قرآن باشد به فهم معارف اسلامی به مراتب نزدیکتر خواهد بود از کسی که این انس را ندارد.»

امیر المومنین علی (علیه السلام) در خطبه 133 نهج البلاغه می فرماید: «این قرآن است که با ان می توانید راه حق را بنگرید و با آن سخن بگویید و به وسیله آن بشنوید. بعضی از قرآن از بعضی دیگر سخن می گوید و برخی بر برخی دیگر گواهی می دهد.»

منبع: سالنامه حافظان 1393