برخی علل پذیرش قطعنامه 598، برگرفته از کتاب “خط امام”
در بررسی موضع جمهوری اسلامی ایران، به این نتیجه می رسیم که دو نوع رویارویی با قطعنامه کاملا تمیز داده می شود.گروهی از افراد اعتقاد داشتند که قطعنامه را باید صریحا و کلا رد کرد: همان رویه ای که درباره دیگر قطعنامه های شورای امنیت اتخاذ کرده بودند؛ ولی گروه دیگر به سیاست نه رد و نه قبول اعتقاد داشتند.موضع گیری نه رد و نه قبول، نزدیک به یک سال ادامه داشت و تهران تا مدتی توانست بر فشارهای بین المللی برای پذیرش قطعنامه فائق اید.
اما برخی مسائل باعث شد که ایران،از جنبه مصلحت نظامی و جلوگیری از تبلیغات جهانی که ایران را جنگ طلب معرفی می کرد،قطعنامه598 رابپذیرد؛مسائلی از قبیل:
ا.افزایش تحمل ناپذیر این فشارها و تهدیدهای مستقیم و غیرمستقیم علیه ایران؛
2.توافق بی سابقه اعضای دائمی شورای امنیت برای خاتمه جنگ که حتی به آمادگی شورا برای تصویب قطعنامه ای به منظور تحریم کامل تسلیحاتی ایران نیز رسیده بود؛
3.حضور گسترده آمریکا و غرب در خلیج فارس؛
4.چنگ و دندان نشان دادن های غربی ها به تهران؛
5.وضعیت بحرانی بازار نفت و به تبع آن وضع اقتصادی کشور؛
6.حمله نیروهای نظامی آمریکا به سکوهای نفتی ایران و ورود آمریکا به صحنه درگیری در خلیج فارس ایران؛
7.حمله به نیروی دریایی ایران و غرق شدن چندین کشتی جنگی توسط نیروهای آمریکایی؛
8.حمله ناو جنگی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران؛
9.کشتار حجاج ایرانی در حج سال 1366؛
10.تغییر موضع و موقعیت برتر نظامی در صحنه جنگ زمینی.
به خصوص، روحیه صلح دوستانه دبیر کل سازمان ملل متحد و سعی ایشان در جلب نظر تهران و نیز اعمال نظرهای ایران در طرح اجرایی خود،که برای اجرای قعطنامه 598 که حتی قبل از پذیرش این قطعنامه، ایران ان ها را تصویب کرده بود،در پذیرش قطعنامه مؤثر بوده است.