بسمه تعالی
مسجد و اهمیت اجتماع در آن
اسلام در ابتدای نظام مند ساختن سازمان دینی خود، تأسیس مرکز تجمع عمومی مسلمانان را با نام مسجد در اولویت قرار داد و تجمع در آن را به نیکوترین وجه شود. به بیان دیگر ظهور و علنی شدن اسلام در مسجد و با جماعت بود چنان که در تاریخ نقل شده است در ابتدای اسلام علی (علیه السلام) که نوجوانی بیش نبود و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) در مسجد الحرام پشت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نماز می خواندند.
حضرت امام (رحمة الله علیه) بر اساس همین شناخت بارها بر اهمیت اجتماع و حضور فعال در مساجد تأکید داشته آن را موجب تقویت اسلام و نظام می دانستند و می فرمودند: «مساجد باید مجتمع بشود از جوان ها! اگر ما بفهمیم که این اجتماعات چه فوایدی دارد و اگر بفهمیم که اجتماعاتی که اسلام برای ما دستور داده و فراهم کرده است چه مسائل سیاسی را حل می کند چه گرفتاری ها را حل می کند این طور بی حال نبودیم که مساجدمان مرکز بشود برای چند پیرزن و پیرمرد».
همچنین می فرمودند: «اگر در نماز کوتاهی بشود هر کی بگوید خوب من خودم تنهایی می روم توی خانه ام می خوانم؛ خیر؛ نماز را در جماعت بخوانید. اجتماع باید باشد مساجد را پرکنید این ها از مساجد می ترسند. این ها بیخ گوش شما می گویند که این آخوند که از او کاری نمی آید مسجد می روید چه کنید خودمان می رویم فلان جا نماز می خوانیم. نماز نمی خوانند بخوانند، می خواهند نماز را بشکنند».
حضرت امام (رحمة الله علیه) به فرمایشات خود نیز پایبند و معتقد بود؛ چنان که در روز شهادت حاج آقا مصطفی پس از دفن پیکر پاک فرزندش و متفرق شدن مردم وضو می گیرند و هنگام ظهر به مسجد می روند. این کار امام (رحمة الله علیه) چنان برای مردم عجیب است که حتی خادم مسجد، با اطمینان آن که امام (رحمة الله علیه) به مسجد نمی آیند در مسجد حضور نداشته است و از منزل یکی از همسایگان، سجاده ای برای آقا می آورند. هم چنین شهید محراب حضرت آیت الله مدنی (رحمة الله علیه) در جواب کسانی که گفته بودند: اگر نماز جمعه را اقامه کنی در آتش ما می سوزی، فرموده بود: «اگر من به مسجد نروم تضعیف روحیه مسلمانان کرده ام و من در پیشگاه خداوند جواب نخواهند داشت. چه جوابی به خدای خود بدهم که مسجد نرفتم به خاطر جانم بود. خداوند خواهد گفت: اسلام و انقلاب از تو عزیزتر بود؟»

منبع:مسجد و مسجدی ها، نوشته محمد مهدی فجری، ص 2

با تشکر از:سرکار خانم جباری