ماه رمضان و تخلق به اخلاق الهی

فرمود:«هو شهر دعیتم فیه الی ضیافة الله»در این ماه شمامهمان خدا هستید .میهمان باید کاری کند که صاحبخانه می کند .روزه دار ،میهمان خدایی است که «یُطعِم و لا یطعَم »اطعام می کند ولی خود اطعام نمی شود ؛پس او هم می تواند «یطعِم و لا یطعَم»باشد. اگر خدای سبحان می بخشد و نمی گیرد ،انسان هم بایستی در این ماه خویی پیدا کند که ببخشد و نگیرد ؛چون هیچ دستی بهتر از دست بخشنده و هیچ دستی هم بدتر از دست بگیر نیست .خوی گدا منشی را خداوند نا پسند دارد و خوی بخشش را می پذیرد .اگر کسی تلاش و کوشش کرد که دیگران در کنار سفره او به بهشت بروند،دست او دست بخشنده است و اگر کسی تلاش کرد که به برکت دیگران به بهشت برود ،او دست گیرنده دارد.

منبع:حکمت عبادات،ایةالله جوادی آملی،ص145.