انقلاب من

و حالا سی و هشت ساله شدی ،وجودت مثل معجزه است وقتی از میان اتش و دود سر براوردی و گفتی هستم ،در حالیکه همه دشمنانت برای بزم نبودنت تدارکها دیده بودند ،حالاسی و پنج ساله هستی و چشمان متحیر دشمنانت نزدیک است از حدقه دراید، وقتی از میان انفجارها و ترورها بیرون امدی و فریاد زدی هستم و میمانم.

حالا سی وهشت ساله هستی و وقتی انهایی را که نمیخواستند باشی و انهایی که برای بودنت سر دادند را در کفه های ترازو میگذاری، انوقت میبینی چقدر اراده ها و تلاشهای برای نبودنت بر بودنت میچربد و اصلا راستش را بخواهی کفه عزم نبودنت بسیار سنگین تر است ،حالا سی و هشت ساله ای  و انقدر در فتنه ها رشد کرده ای که بتوانی فتنه بزرگ88 را هم از سر بگذرانی.

حالا سی وهشت ساله ای و خیلی ها را اقای فلانی کردی و مردمانی را که روزگاری با نام خان خود، نامیده میشدند و خانشان هویتشان را معلوم میساخت ،را به جایی رساندی که امروز حتی فرزندانشان را هم به نام و نشان خودشان میشناسند نه نام پدرشان !!

حالا سی و هشت ساله شدی و از کشوری که وارد کننده پزشک هندی بود کشوری ساختی که نانوتکنولوژی و علم سلولهای بنیادین و ماهواره امید و دانش هسته ای دارد و جراحیهای پیشرفته دنیا راانجام میدهد….

حالا سی و هشت ساله ای و انگار انقدر بوده ای که فراموشت کرده ایم ،که یادمان رفته چه بوده ایم و چه هستیم که یادمان رفته حق توحش گرفتنهای آن ور آبی ها را ،که یادمان رفته ورود بی وقت و بی اجازه سفرای غربی را به دربار شاه این مملکت، که تو امروز انچنان کردی، که هیمنها  برای ورود به یک وجب خاک این کشور، باید با احترام رفتار کنند، که اگر نکنند پهباد پیشرفتشان را مینشانیم و شناور گشتشان را دستگیر میکنیم و علنا هم میگویم که کار ماست….

و حالا سی و هشت ساله ای و از ایران که روزگاری مسابقه ای جهانی برای گرفتن امتیازات ومنابعش اش بود ،که گاو شیرده خاورمیانه و پاسبان منافع غربی ها لقبش، کشوری ساختی که امروز در معادلات سیاسی و اقتصادی و علمی حرف برای گفتن دارد نه امتیاز برای دادن!!

حالا سی و هشت ساله شدی و تو هستی و اگر قرار بر رفتن باشد این ماییم که میرویم ،زیرا تو متصل به خون شهدایی هستی که نامشان برای ابد بر تارک دنیا نگاشته شده است.

خانم صدیقه طالبیان.